(၁) ကိုယ့္အစြမ္းကို အယံုအၾကည္ မရွိသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္သူၾကီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
တစ္ခါက သားအဖႏွစ္ဦးဟာ စစ္တိုက္ဖို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ဖခင္က စစ္သူၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ျပီး သားက တပ္သားျဖစ္တယ္။
စစ္တိုက္ဖို႔ ခရာသံေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖက သားကို ျမႇားတစ္စင္းပဲ ထည့္ထားတဲ့ ျမႇားအိတ္ကို ေပးျပီး
"သား ဒီျမႇားဟာ အေဖတို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္ အဆက္ဆက္က ကိုယ္နဲ႔မခြာ လြယ္ပိုးလာခဲ့တဲ့ ျမႇားျဖစ္တယ္။
ဒီျမႇားမွာ တန္ခိုးရွိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ေဘးမထိ ရန္မခေအာင္ ကာကြယ္ေပးႏိုင္တယ္။
ဘယ္လို အေၾကာင္းမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမႇားကို အိတ္ထဲကေန လံုး၀မထုတ္ပါနဲ႔" လို႔ မွာလိုက္တယ္။
ျမႇားအိတ္က သားေရနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ လက္ရာေသသပ္တဲ့ အိတ္ျဖစ္တယ္။
ျမႇားထိပ္ကိုလည္း လွပတဲ့ ေဒါင္းေမြးနဲ႔ လုပ္ထားတယ္။
သားက လွပတဲ့ ျမႇားအျမီးကို ၾကည့္ျပီး ျမႇားတံ၊ ျမႇားထိပ္ရဲ႕ သ႑ာန္ကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္။
ျမႇားရဲ႕အလွ်င္နဲ႔ ရန္သူကို တစ္ခ်က္တည္း ျဖိဳခြင္းႏိုင္မယ္လို႔လဲ ယံုၾကည္မိတယ္။
သားဟာ ျမႇားအိတ္ကို လြယ္ျပီး သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ရဲရင့္မႈအတိုင္း စစ္ေျမျပင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္။
ရန္သူနဲ႔ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္ၾကရင္း စစ္သိမ္းဖို႔ ခရာမႈတ္ေတာ့
သားဟာ အႏိုင္ရလိုစိတ္နဲ႔ ဖခင္ရဲ႕တားျမစ္ခ်က္ကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ
ရန္သူကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ျဖိဳခြင္းပစ္ဖို႔ ျမႇားကို ဆဲြႏႈတ္လိုက္တယ္။
ျမႇားကို ႏႈတ္လိုက္တာနဲ႔ သူ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသမင္သက္သြားတယ္။
ျမႇားက်ဳိးတစ္ေခ်ာင္း !အိတ္ထဲ ထည့္ထားတာ ျမႇားက်ဳိးတစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ေနပါလား...?
"ငါဟာ ျမႇားအက်ဳိးတစ္ေခ်ာင္းကို လြယ္ျပီး စစ္တိုက္ေနပါလား" လို႔ေတြးျပီး သူေခ်ာက္ျခားသြားခဲ့တယ္။
ထုတ္တန္းက်ဳိးသြားတဲ့ အိမ္တစ္လံုးလို သူရဲ႕ ထက္သန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္က ၀ုန္းခနဲ႔ လဲျပိဳသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သားဟာ ရန္သူရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေသဆံုးခဲ့ရတယ္။
ဖခင္က ျမႇားက်ဳိးကို ေကာက္ယူျပီး
"ကိုယ့္အစြမ္းကို အယံုအၾကည္ မရွိသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္သူၾကီးျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႔ စိတ္ထိခိုက္စြာ ေျပာလိုက္တယ္။
(၂) ဘ၀တန္ဖိုး
မေန႔ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကံမေကာင္းျခင္းေတြနဲ႔ မနက္ျဖန္ရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို အေရာင္ မဆိုးလိုက္နဲ႔။
ေဟာေျပာပဲြတစ္ခုမွာ နာမည္ၾကီး ေဟာေျပာဆရာတစ္ဦးက.....
ေဟာေျပာပဲြ မစခင္မွာ လက္ထဲက ေဒၚလာ၂၀ကို ကိုင္ေျမႇာက္လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ အေယာက္ ၂၀၀ေက်ာ္ ပရိသတ္ေတြကို "ဒီေဒၚလာ ၂၀ကို ဘယ္သူလိုခ်င္သလဲ" လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့
လူတိုင္းက သူယူမယ္၊ ကိုယ္ယူမယ္နဲ႔ လက္ေတြ ေထာင္လိုက္ၾကတယ္။
" ဒီ ပိုက္ဆံကို ပရိသတ္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ မေပးခင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခု လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးပါ" ဆိုျပီး ပိုက္ဆံကို လံုးေခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ "ကဲ.. ဘယ္သူလိုခ်င္ေသးလဲ" လို႔ ေမးျပန္တယ္။ လူေတြက ယူဖို႔ လက္ေထာင္ၾကတယ္။
"ေကာင္းျပီ.. ပိုက္ဆံကို ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ေကာ ယူခ်င္တဲ့လူေတြ ရွိၾကေသးလား" လို႔
ေျပာေျပာဆိုဆို ပိုက္ဆံကို ပစ္ခ်ျပီး နင္းေခ်လိုက္ျပန္တယ္။
ညစ္ပတ္တြန္႔ေၾကေနတဲ့ ပိုက္ဆံကို ကိုင္ေျမႇာက္ျပီး ယူမလားလို႔ ေမးေတာ့...
လူေတြက ယူဖို႔ လက္ေထာင္ၾကတုန္းပါပဲ။
ဆရာက
" မိတ္ေဆြတို႔... ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုေလး လုပ္ျပလိုက္တာနဲ႔ အက်ဳိးရွိတဲ့ သခၤန္းစာတစ္ခု ခင္ဗ်ားတို႔ ရသြားပါျပီ။
ဒီပိုက္ဆံကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား..?
ေၾကြမြေအာင္ လံုးေခ်သည္ျဖစ္ေစ၊ ညစ္ပတ္ေအာင္ နင္းေခ်သည္ျဖစ္ေစ ေဒၚလာ ၂၀ ဟာ ေဒၚလာ ၂၀ ပါပဲ။
သူ႔တန္ဖိုးဟာ လံုး၀ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး"
"လူ႔ဘ၀မွာလည္း ဒီလိုပဲ.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ မျပီးေျမာက္ခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္
ေလာကဓံရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ေၾကာင့္ အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ ျဖစ္ခဲ့ပါေစ။
ပတ္၀န္းက်င္ ဖိႏွိပ္မႈကို ခံရတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တစ္ျပားမွ မတန္ဘူး။
လံုး၀ မသံုးမက်ဘူးလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာဘဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့၊ ဘာဘဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္တန္ဖိုးနဲ႔ကိုယ္ ရွိျပီးသားပါ။
လူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ညစ္ပတ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေနသည္ျဖစ္ေစ
အ၀တ္အစားေတြ ဆုတ္ျပတ္ေနသည္ျဖစ္ေစ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဘ၀တန္ဖိုးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး"
(၃) လူ႔ဘ၀လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေလာကဓံရဲ႕ အဖက္ဖက္က တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရစျမဲပါ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို အတိုက္ခိုက္ေတြ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုသက္ေရာက္ေစသလဲ?
ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။
တစ္ခါက အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ ေျမးကို စကၠဴနဲ႔ နဂါး႐ုပ္တစ္႐ုပ္ ေခါက္ေပးလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ နဂါးရဲ႕ ဗိုက္ထဲ ႏွံေကာင္တစ္ခ်ဳိ႕ ဖမ္းထည့္ေပးလိုက္တယ္။
အထည့္ခံရတဲ့ ႏွံေကာင္ေတြဟာ အထဲမွာပဲ ေသကုန္ၾကတယ္။
အဘိုးက
" ႏွံေကာင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀ဟာ ဂဏွာမျငိမ္ဘူး။ စိတ္တိုလြယ္တယ္။
႐ုန္းကန္ဖို႔ေလာက္ပဲ သိျပီး ပါးစပ္နဲ႔ စကၠဴကို ကိုက္ျဖတ္ဖို႔ မေတြးၾကဘူး။
ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္မွာလဲ ထြက္လမ္းရွိတယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။
သူတို႔မွာ တံစဥ္လို ထက္ျမက္တဲ့ သြားနဲ႔ ေျခေထာက္ေတြရွိလည္း အသံုးမခ်တတ္ၾကဘူး" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
တစ္ဖန္အဘိုးက ပိုးဖလံေတြကို နဂါးဗိုက္ထဲ ဖမ္းထည့္လိုက္ျပီး နဂါးပါးစပ္ကို ပိတ္ထားလိုက္တယ္။
မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာ ပိုးဖလံေတြဟာ နဂါးအျမီးကေန တြားထြက္လာတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ကံၾကမၼာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕အေတြးစိတ္ကူးထဲ
မွာ အျမဲရွိေနတတ္တယ္။
လူတစ္ခ်ဳိ႕က အဲဒီကံၾကမၼာရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲကေန ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။
ဒါေတြဟာ ေမြးကတည္းက မျပည့္စံုလို႔၊ ကံအေၾကာင္းမလွခဲ့လို႔၊ .....မဟုတ္ဘူး။
နဂါးရဲ႕ ဗိုက္ကို ကိုက္ခဲြပစ္ဖို႔၊ အျခားတစ္ဖက္က ထြက္ေပါက္ကို ရွာဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္။
Credit - Original Writer
The Express Times
တစ္ခါက သားအဖႏွစ္ဦးဟာ စစ္တိုက္ဖို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။
ဖခင္က စစ္သူၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ျပီး သားက တပ္သားျဖစ္တယ္။
စစ္တိုက္ဖို႔ ခရာသံေပးတဲ့အခ်ိန္မွာ အေဖက သားကို ျမႇားတစ္စင္းပဲ ထည့္ထားတဲ့ ျမႇားအိတ္ကို ေပးျပီး
"သား ဒီျမႇားဟာ အေဖတို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္ အဆက္ဆက္က ကိုယ္နဲ႔မခြာ လြယ္ပိုးလာခဲ့တဲ့ ျမႇားျဖစ္တယ္။
ဒီျမႇားမွာ တန္ခိုးရွိတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ေဘးမထိ ရန္မခေအာင္ ကာကြယ္ေပးႏိုင္တယ္။
ဘယ္လို အေၾကာင္းမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမႇားကို အိတ္ထဲကေန လံုး၀မထုတ္ပါနဲ႔" လို႔ မွာလိုက္တယ္။
ျမႇားအိတ္က သားေရနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ လက္ရာေသသပ္တဲ့ အိတ္ျဖစ္တယ္။
ျမႇားထိပ္ကိုလည္း လွပတဲ့ ေဒါင္းေမြးနဲ႔ လုပ္ထားတယ္။
သားက လွပတဲ့ ျမႇားအျမီးကို ၾကည့္ျပီး ျမႇားတံ၊ ျမႇားထိပ္ရဲ႕ သ႑ာန္ကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိတယ္။
ျမႇားရဲ႕အလွ်င္နဲ႔ ရန္သူကို တစ္ခ်က္တည္း ျဖိဳခြင္းႏိုင္မယ္လို႔လဲ ယံုၾကည္မိတယ္။
သားဟာ ျမႇားအိတ္ကို လြယ္ျပီး သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ရဲရင့္မႈအတိုင္း စစ္ေျမျပင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္။
ရန္သူနဲ႔ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္ၾကရင္း စစ္သိမ္းဖို႔ ခရာမႈတ္ေတာ့
သားဟာ အႏိုင္ရလိုစိတ္နဲ႔ ဖခင္ရဲ႕တားျမစ္ခ်က္ကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ
ရန္သူကို တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ျဖိဳခြင္းပစ္ဖို႔ ျမႇားကို ဆဲြႏႈတ္လိုက္တယ္။
ျမႇားကို ႏႈတ္လိုက္တာနဲ႔ သူ ႐ုတ္တရက္ အံ့ၾသမင္သက္သြားတယ္။
ျမႇားက်ဳိးတစ္ေခ်ာင္း !အိတ္ထဲ ထည့္ထားတာ ျမႇားက်ဳိးတစ္ေခ်ာင္း ျဖစ္ေနပါလား...?
"ငါဟာ ျမႇားအက်ဳိးတစ္ေခ်ာင္းကို လြယ္ျပီး စစ္တိုက္ေနပါလား" လို႔ေတြးျပီး သူေခ်ာက္ျခားသြားခဲ့တယ္။
ထုတ္တန္းက်ဳိးသြားတဲ့ အိမ္တစ္လံုးလို သူရဲ႕ ထက္သန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္က ၀ုန္းခနဲ႔ လဲျပိဳသြားခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သားဟာ ရန္သူရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေသဆံုးခဲ့ရတယ္။
ဖခင္က ျမႇားက်ဳိးကို ေကာက္ယူျပီး
"ကိုယ့္အစြမ္းကို အယံုအၾကည္ မရွိသူဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္သူၾကီးျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႔ စိတ္ထိခိုက္စြာ ေျပာလိုက္တယ္။
(၂) ဘ၀တန္ဖိုး
မေန႔ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကံမေကာင္းျခင္းေတြနဲ႔ မနက္ျဖန္ရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို အေရာင္ မဆိုးလိုက္နဲ႔။
ေဟာေျပာပဲြတစ္ခုမွာ နာမည္ၾကီး ေဟာေျပာဆရာတစ္ဦးက.....
ေဟာေျပာပဲြ မစခင္မွာ လက္ထဲက ေဒၚလာ၂၀ကို ကိုင္ေျမႇာက္လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ အေယာက္ ၂၀၀ေက်ာ္ ပရိသတ္ေတြကို "ဒီေဒၚလာ ၂၀ကို ဘယ္သူလိုခ်င္သလဲ" လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့
လူတိုင္းက သူယူမယ္၊ ကိုယ္ယူမယ္နဲ႔ လက္ေတြ ေထာင္လိုက္ၾကတယ္။
" ဒီ ပိုက္ဆံကို ပရိသတ္ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ မေပးခင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခု လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးပါ" ဆိုျပီး ပိုက္ဆံကို လံုးေခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ "ကဲ.. ဘယ္သူလိုခ်င္ေသးလဲ" လို႔ ေမးျပန္တယ္။ လူေတြက ယူဖို႔ လက္ေထာင္ၾကတယ္။
"ေကာင္းျပီ.. ပိုက္ဆံကို ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ေကာ ယူခ်င္တဲ့လူေတြ ရွိၾကေသးလား" လို႔
ေျပာေျပာဆိုဆို ပိုက္ဆံကို ပစ္ခ်ျပီး နင္းေခ်လိုက္ျပန္တယ္။
ညစ္ပတ္တြန္႔ေၾကေနတဲ့ ပိုက္ဆံကို ကိုင္ေျမႇာက္ျပီး ယူမလားလို႔ ေမးေတာ့...
လူေတြက ယူဖို႔ လက္ေထာင္ၾကတုန္းပါပဲ။
ဆရာက
" မိတ္ေဆြတို႔... ကြ်န္ေတာ္ ဒီလိုေလး လုပ္ျပလိုက္တာနဲ႔ အက်ဳိးရွိတဲ့ သခၤန္းစာတစ္ခု ခင္ဗ်ားတို႔ ရသြားပါျပီ။
ဒီပိုက္ဆံကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ေနခဲ့တယ္ မဟုတ္လား..?
ေၾကြမြေအာင္ လံုးေခ်သည္ျဖစ္ေစ၊ ညစ္ပတ္ေအာင္ နင္းေခ်သည္ျဖစ္ေစ ေဒၚလာ ၂၀ ဟာ ေဒၚလာ ၂၀ ပါပဲ။
သူ႔တန္ဖိုးဟာ လံုး၀ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး"
"လူ႔ဘ၀မွာလည္း ဒီလိုပဲ.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ မျပီးေျမာက္ခဲ့ရင္ ဒါမွမဟုတ္
ေလာကဓံရဲ႕ ထိုးႏွက္ခ်က္ေၾကာင့္ အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ ျဖစ္ခဲ့ပါေစ။
ပတ္၀န္းက်င္ ဖိႏွိပ္မႈကို ခံရတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တစ္ျပားမွ မတန္ဘူး။
လံုး၀ မသံုးမက်ဘူးလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာဘဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့၊ ဘာဘဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ့္တန္ဖိုးနဲ႔ကိုယ္ ရွိျပီးသားပါ။
လူေတြရဲ႕ အျမင္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ညစ္ပတ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေနသည္ျဖစ္ေစ
အ၀တ္အစားေတြ ဆုတ္ျပတ္ေနသည္ျဖစ္ေစ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ဘ၀တန္ဖိုးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး"
(၃) လူ႔ဘ၀လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေလာကဓံရဲ႕ အဖက္ဖက္က တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရစျမဲပါ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို အတိုက္ခိုက္ေတြ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုသက္ေရာက္ေစသလဲ?
ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။
တစ္ခါက အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ ေျမးကို စကၠဴနဲ႔ နဂါး႐ုပ္တစ္႐ုပ္ ေခါက္ေပးလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ နဂါးရဲ႕ ဗိုက္ထဲ ႏွံေကာင္တစ္ခ်ဳိ႕ ဖမ္းထည့္ေပးလိုက္တယ္။
အထည့္ခံရတဲ့ ႏွံေကာင္ေတြဟာ အထဲမွာပဲ ေသကုန္ၾကတယ္။
အဘိုးက
" ႏွံေကာင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀ဟာ ဂဏွာမျငိမ္ဘူး။ စိတ္တိုလြယ္တယ္။
႐ုန္းကန္ဖို႔ေလာက္ပဲ သိျပီး ပါးစပ္နဲ႔ စကၠဴကို ကိုက္ျဖတ္ဖို႔ မေတြးၾကဘူး။
ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္မွာလဲ ထြက္လမ္းရွိတယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။
သူတို႔မွာ တံစဥ္လို ထက္ျမက္တဲ့ သြားနဲ႔ ေျခေထာက္ေတြရွိလည္း အသံုးမခ်တတ္ၾကဘူး" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
တစ္ဖန္အဘိုးက ပိုးဖလံေတြကို နဂါးဗိုက္ထဲ ဖမ္းထည့္လိုက္ျပီး နဂါးပါးစပ္ကို ပိတ္ထားလိုက္တယ္။
မိနစ္အနည္းငယ္ အၾကာမွာ ပိုးဖလံေတြဟာ နဂါးအျမီးကေန တြားထြက္လာတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ကံၾကမၼာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕အေတြးစိတ္ကူးထဲ
မွာ အျမဲရွိေနတတ္တယ္။
လူတစ္ခ်ဳိ႕က အဲဒီကံၾကမၼာရဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲကေန ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။
ဒါေတြဟာ ေမြးကတည္းက မျပည့္စံုလို႔၊ ကံအေၾကာင္းမလွခဲ့လို႔၊ .....မဟုတ္ဘူး။
နဂါးရဲ႕ ဗိုက္ကို ကိုက္ခဲြပစ္ဖို႔၊ အျခားတစ္ဖက္က ထြက္ေပါက္ကို ရွာဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္။
Credit - Original Writer
The Express Times
No comments:
Post a Comment